บ้านกรู๋ บ้านพี่ กะความวุ่นวาย

เย็นวันศุกร์นี้เราจะได้เจอกัน พี่บอกว่าให้กรู่เดินทางตอนเย็นวันศุกร์เลยแล้วไปเจอกันที่ป่าแดง รุ่งเช้าวันเสาร์ เราค่อยขึ้นไปบ้านพี่
มันน่าดีใจไหมงะ เพราะว่าการไปบ้านพี่เขารอบนี้ไม่ใช่พี่เขาชวนแต่กรู๋เป็นฝ่ายถามเอง และพี่ก็เลยต้องให้ไปด้วย
ใจนึงก้อยากเจอ แต่อีกใจนึงก็รู้สึกแย่ มันสับสนงะ ถามว่าพี่ว่า เข้าพรรษานี้ไปเที่ยวบ้านกรู๋กันไหม
พี่มักจะอ้างสารพัด คราวที่แล้วที่ชวนกลับบ้าน อ้างว่า มันไกลเมารถ+ไม่มีญาติอยู่แถวนั้น+จะไปพักที่ไหน+ไม่กล้าเข้าหาผู้ใหญ่(พ่อ แม่กรู๋)
หลังจากเกิดเรื่องราวมากมายที่พี่ทำให้ฉันรู้สึกแย่ และเจ็บมามากมาย กรู๋เล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อกะแม่ฟัง แม่ไม่สบายใจที่เห็นฉันร้องไห้มากขนาดนี้
แม่โกรธพี่มาก และยื่นคำขาดเลยว่าให้กรู๋เลิกกะพี่เขาซะ แต่กับพ่อ พ่อจะเป็นคนใจกว้างเสมอ พ่อบอกว่าเป็นธรรมดาของผู้ชายที่จะต้องมีนอกใจคนรักของตัวเองบ้าง กรู๋เป็นผู้หญิง พ่อบอกว่าควรสงบสติอารมณ์มากกว่านี้ ถ้าผู้ชายเขารักกรู๋จริง สุดท้ายเด๋วเขาก้กลับมาหาเราเอง ต้องอดทนๆๆๆๆๆๆ พ่อสอนไว้
นั่นละ
กรู๋ก็ยังไม่สามารถทำตามที่แม่สั่ง แต่กรู่เลือกที่จะทำตามที่พ่อบอก+สอน
แต่เชื่อไหมว่า กรู๋ก็ยังมีความไม่สบายใจอยู่ตลอดเวลา
แต่นั่นละ ความเข้มแข็งเริ่มเข้ามา ความอ่อนไหวกำลังสลายจากจิตใจ กรู๋บอกกับตัวเองเสมอว่ากรู๋จะต้องเป็นตัวของตัวเอง กรู๋จะยังรักพี่เขาหรือพี่เขายังรักกรู๋อยู่ไหม ขอแค่กรู่เป็นตัวของตัวเอง เมื่อนั้นแหละกรู๋จะมีความสุข
วกกลับมาเรื่องไปเที่ยวบ้านกรู๋กัน
มารอบนี้ชวนพี่ไปเที่ยวบ้าน พี่ก็อ้างว่า กลัวแม่ด่า กลัวว่าแม่จะไม่ต้อนรับ เพราะว่าแม่โกรธเขามากเลย แม่ไม่ปลื้มพี่แล้ว พี่เกรงใจแม่ (ซะงั้นอะ)
เห็นไหมว่าพี่เขาไหลไปได้ตลอดเวลา กรู๋โมโหตัวเองว่าทำไมกรู๋ถึงอยากให้พี่เขาไปเที่ยวบ้านจัง
เพราะอะไร ถ้าเป็นเมื่อก่อน กรู๋อยากให้ไปเที่ยวบ้าน ไปรู้จักกับพ่อ แม่ และพี่น้องที่บ้าน และอยากให้ไปสูดอากาศดีๆแถวบ้าน
แต่ตอนนี้มันมีอีกเหตุผลเข้ามา นั้นคือ พี่ไปเที่ยวบ้านผู้หญิงคนนั้นในช่วงที่เราทะเลาะกัน พี่ไปพักบ้านเขาแล้วจริงๆๆ มันหยามกันมากเลยรู้ไหม
กรู๋ถึงอยากให้พี่ไปบ้านกรู๋บ้าง แต่อีกใจนึงก็ไม่อยากให้ไปแล้ว ตัวพี่คงไม่อยากไปเที่ยวบ้านฉันหรอก แต่พี่อยากไปเที่ยวบ้านคนอื่นจัง
พี่บอกว่าเขาชวน พี่เลยไป และฉันก็ชวนพี่มาตั้งนานแล้ว แต่ทำไม ไม่เห็นไป เรื่องนี้กรู๋พุดกรอกหูพี่มาหลายครั้งแล้ว พี่คงรำคาญ
กรู๋ว่าสุดท้ายแล้วพี่คงไม่ไปเที่ยวบ้านฉันหรอก คิดแล้วมันน่าน้อยใจ แต่ถึงได้ตัวพี่ไปเที่ยวบ้าน กรู๋ก็ยังไม่สบายใจอยู๋ดี เพราะว่าพี่เคยไปบ้านผูหญิงคนนั้นมาก่อนแล้ว และทำไมต้องไปเที่ยวบ้านผู้หญิงคนนั้นก่อนบ้านกรู๋ด้วย กรู๋ไม่เข้าใจ
แล้ววันศุกร์นี้กรู๋จะไปเที่ยวบ้านพี่ดีไหมเนี่ย
กรู๋ไม่อยากจะไปเกี่ยวข้องกับคนอย่างพี่อีกแล้ว
กรู๋ขยะแขยง
กรู๋โกรธ
โมโหร้าย
แต่กรู๋ก็ยังรัก
แมร่ง ชิบหายเอ๊ย
จะเอายังไงกะชีวิตดีวะ