ผ่านไปอีกวันกับการต่อสู้กับจิตใจของตนเอง
มันไม่ง่ายเลย ที่จะเป็นตัวของตัวเอง
ชีวิตต้องอิงแอบกับคนอื่นเสมอไป เรื่อยมา
มันเหมือนชีวิตนี้เกิดมาเพื่อเสาะหาใครสักคน
ที่จะมาอยู่ดูแลกันตลอดยี่สิบสี่นาฬิกา
หรือว่าจริงๆแล้วไม่อยากจะมีใครสักคน
มันสับสนและวกวนบานหนทางในทุกย่างก้าว
เลือกได้ไหมว่าจะไปทางซ้ายหรือขวาดี เลือกสักทาง
หรือฉันจะอยู่แบบนี้ แบบที่ไม่มีจุดยืนเป็นของตัวเอง
อย่าได้ไปตามเส้นทางที่ใครอื่นเขานำไป
และอย่าได้ไปอิงแอบ พึ่งพิงใครอีกเลยได้ไหม
และอย่าให้มันเป็นคำถามอยู่แบบนี้ไปตลอดได้ไหม
ให้มันเป็นรูปธรรมชึ้นมา สามารถมองเห็นและจับต้องได้
ได้เวลาให้อาหารตัวเอง
ให้อาหารจิต อาหารใจ
ใส่ใจกับสุขภาพตัวเอง
มุ่งมั่นในสิ่งที่ฝัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น