เป็นแค่หนอน ไร้ค่าที่หลงลืมตาเกิดมาท่ามกลางดอกไม้ ร่างกายผอมบาง ด
มกลิ่นหอม เย้ายวน หลากสีชีชวนให้หลงรักไม่ลาร้างหลงรักเจ้าช่อดอกไม้ทั้งใจ
ต่อให้หิวก็ฝืนก็ทน จะยอมไม่กลืนไม่กินดอกใบ ให้เจ้าดอกไม้ระคาย
แค่ใช้น้ำค้างเพื่อพอประทัง ตายังมองชื่นชมแค่เพียงดอกไม้
ไม่เคยคิดมองตัวเอง จนชีวิตเจ้าหนอนก็ตายลงไป
ยอมทำไปแม้ไม่มีใครจะมองเห็น หล่นร่วงลงไปทอดกายเป็นปุ๋ยดิน
โอ้เจ้าหนอน ผีเสื้อ ไม่เหลือเวลาตามฝันไม่ทันได้เติบโต ไม่ทันโผบิน
แล้วความรัก ของมัน จะทิ้งเรื่องราวอะไรให้ใครได้ยิน รักที่สร้างสรรค์ไม่ทำร้ายใคร
แค่ใช้น้ำค้างเพื่อพอประทัง ตายังมองชื่นชมแค่เพียงดอกไม้
ไม่เคยคิดมองตัวเองจนชีวิตเจ้าหนอนก็ตายลงไป
ยอมทำไปแม้ไม่มีใครจะมองเห็น แต่ดอกไม้ยังคงงดงาม เพราะปุ๋ยดิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น