โตะหินอ่อน ใต้ตึกเกษตร

เมื่อวานตอนเย็นขี่มอไซค่ไปวิ่ง
ผ่านข้างตึกเกษตรผ่านโตะหินอ่อนตัวนั้น
ตัวที่พี่กะกู๋นั่งต่างคนต่างเริ่มทำความรู้จักกัน
พี่ถามว่าแผลที่คอกู๋เป็นไรหรอกู๋เขิน อายจนต้องขอตัวไปห้องน้ำพี่ก็เป็นคนตรงๆเหมือนกันนะบางคำถาม กู่แทบจะตอบไม่ได้ในทันทีเลยต้องไปทำใจในห้องน้ำก่อน เพราะว่า ณ เวลานั้น อาย และเขินตัวเอง
ท่านั่งของพี่ อยู่ในท่าเหยียดขายาว ขึ้นพาดบนม้านั่งอีกตัวนึงสายตาหวานค่นั้นกู๋ยังจำได้ดีลักยิ้มตรงมุมขวา ส่องประกายมาเป็นระยะๆกู๋อยากจะไปนั่งตรงโต๊ะตัวนั้นแต่ว่ากลัวเหลือเกินกลัวว่าจะคิดถึงพี่จนมากเกินไปเลยผ่านไปวิ่งและไปตีแบตกับเพื่อนๆขากลับถนนสายนั้นข้างตึกเกษตร
ถนนสายที่พี่ต้องจูงรถมอไซค์และบอกกะกู๋ว่า พี่อยากอยู่กะกู่นานๆเลยไม่อยากขับมอไซค์พี่จูงมอไซค์อย่างมีความสุขกู๋ก็สุขไม่แพ้กันจูงจนถึงหน้าหอพักกู๋แล้วพี่ก็ส่งยิ้มมาก่อนที่พี่จะลาจากไป
ตอนนี้ ก้อเป็นยังไงบ้างน้ากู่อยากเจอก้อมากมายเหลือเกิน
รอก้ออยู่นะ
มาหากัน
เรายังเป็นคนเดิมของกันและกันใช่ไหม
อย่าโกรธกู่นานไปกว่านี้เลยรู้ นะว่าก้อไม่ชอบที่กู่ไปหาก้อถึงข้างบนนั้น
ก้อคงโกรธและเกลียดกู๋มากกู๋ขอโทษ ก้อให้อภัยกู๋เถอะนะเรารักกันไม่ใช่หรออย่าโกรธกู๋นานเลย
มายเบบี้
คิดถึง