โต๊ะหินอ่อนตึกเกษตร

เมื่อวานตอนเย็นขี่มอไซค่ไปวิ่ง ผ่านข้างตึกเกษตรผ่านโตะหินอ่อนตัวนั้นตัวที่พี่กะกู๋นั่งต่างคนต่างเริ่มทำความรู้จักกันพี่ถามว่าแผลที่คอกู๋เป็นไรหรอกู๋เขิน อายจนต้องขอตัวไปห้องน้ำพี่ก็เป็นคนตรงๆเหมือนกันนะบางคำถาม กู่แทบจะตอบไม่ได้ในทันทีเลยต้องไปทำใจในห้องน้ำก่อน เพราะว่า ณ เวลานั้น ทั้งอาย และเขินตัวเอง

ท่านั่งของพี่ อยู่ในท่าเหยียดขายาว ขึ้นพาดบนม้านั่งอีกตัวนึงสายตาหวานค่นั้นกู๋ยังจำได้ดีลักยิ้มตรงมุมขวา ส่องประกายมาเป็นระยะๆ

เวลานี้ กู๋อยากจะไปนั่งตรงโต๊ะตัวนั้นแต่ว่ากลัวเหลือเกินกลัวว่าจะคิดถึงพี่จนมากเกินไป

เลยผ่านไปวิ่งและไปตีแบตกับเพื่อนๆขากลับ ถนนสายนั้นข้างตึกเกษตรถนนสายที่พี่ต้องจูงรถมอไซค์และบอกกะกู๋ว่า พี่อยากอยู่กะกู่นานๆเลยไม่อยากขับมอไซค์พี่จูงมอไซค์อย่างมีความสุขกู๋ก็สุขไม่แพ้กันจูงจนถึงหน้าหอพักกู๋แล้วพี่ก็ส่งยิ้มมาก่อนที่พี่จะลาจากไป

ตอนนี้ ก้อเป็นยังไงบ้างน้ากู่ อยากเจอก้อมากมายเหลือเกิน รอก้ออยู่นะ มาหากันเรายังเป็นคนเดิมของกันและกันใช่ไหม อย่าโกรธกู่นานไปกว่านี้เลยรู้นะว่าก้อไม่ชอบที่กู่ไปหาก้อถึงข้างบนนั้นก้อคงโกรธและเกลียดกู๋มากกู๋ขอโทษ ก้อให้อภัยกู๋เถอะนะเรารักกันไม่ใช่หรออย่าโกรธกู๋นานเลย

มายเบบี้

คิดถึง