สิ่งที่หัวใจร้องขอมานาน

มิสเตอร์...........
นานแล้วนะที่ไม่มีคำนี้

หลังจากวันนั้นเมื่อสองปีที่ผ่านมา
ก็ไม่มีคำนี้อีกเลย
ทุกความรู้สึกบรจุอยู่ใต้ก้นหัวใจ

วันนี้เทอโทร
ว่าเราไปดูหนังด้วยกัน
เป็นการเจอกันในรอบสองปีกว่า
เป็นการดูหนังครั้งแรกของเรา

เราได้รอบหนังเวลา13.30 น.
ยังมีเวลาเหลืออีกชม.
กินข้าวด้วยกัน
กับข้าวมากมาย
แต่ฉันกลับกินไม่ลง
กินไม่อิ่ม
เทอมองหน้าฉัน
อมยิ้มอยู่ห่างๆ

ดีใจนะที่เทอมาเยือนกัน
ขอบคุนนะที่วันนี้มาสะกิดต่อมน้ำตา
ทำให้หัวใจฉันรุ่มร้อนอีกครั้ง

ความรักที่ฉันมีให้กับเทอยังไม่เคยไปไหนเลย
ยังอยู่ตรงนี้
รอเพียงเวลา ที่เทอจะมาขุดคุ้ย

ระหว่างนั่งรถกลับ
ฉันถามเทอเรื่องลูก+ภรรยา
เทอไม่ตอบ
เทออมยิ้มและบอกว่าฉันไม่ควรถามเรื่องคนอื่น
เปิดเพลงเก่าๆ"หัวใจขอมา" ที่เทอเพิ่งซื้อให้วันนี้
ทำให้น้ำตาไหล

ที่ๆเคยพบเทอ ตรงนั้น
ตรงที่ฉันนั่งอยู่
ตรงนี้
ตรงที่ฉันเคยนั่งข้างเทอ
ที่ๆเคยคุ้นตา
ที่ๆมีเรา

การเจอกันคราวนี้
เป็นการทวงความฝัน
เป็นความฝันที่ฉันมีให้กะเทอมาแสนนาน
แต่ว่ามันคงสิ้นสุดลงพียงแค่ตอนนี้
หลังจากฉันเขียนมันจบลง
ทุกสิ่งทุกอย่าง
จะถูกเก็บอยู่ก้นบึ้งหัวใจ
ตราบนานเท่านาน

และคงไม่มีการมาเยือน
การเจอกกันอีก

ความฝันที่เป็นไปไม่ได้
ความน่าจะเป็นเท่ากับศูนย์

แค่วันนี้ฉันได้เจอเทอ
ได้เห็นรอยยิ้มเทอ
แค่นี้ก็พอใจ
จนถึงบรรทัดนี้แล้ว
แต่เสียงเพลงยังดังก้องอยู่สองหู
"กลับมาคราวนี้ เพราะหัวใจมนขอมา ให้ตามหาความทรงจำ..."
ใจฉันยิ่งรุ่มร้อน ทวีมากขึ้นๆ ทุกที
เมื่อได้ยินถ้อยคำของบทเพลง
วันนี้จึงเป็นวัน
ที่ฉันเฝ้าคิดถึงวันที่ผ่านมาของสองเรา
ฉันนั่งนึกถึงความสดใสที่พอจะจดจำได้
วันนี้ฉันสูดความฝันจนชื่นใจ
เพราะว่าวันเวลามันได้พัดผ่านความฝันไปแสนนาน
แต่ว่าหัวใจฉันยังคอยทวงถามถึงตลอดมา

มันสมควรสับสนไหม
ฉันกำลังดีใจที่ได้พบหน้าเทอ
หรือว่าฉันกำลังเจ็บปวดกับการยอมรับและเห็นว่าเทอไม่ใช่ของฉัน

ได้แต่หวังว่า ฉันจะสามารถผ่านค่ำคืนนี้ไปด้วยดี