เมื่อหยุดไขว่คว้า ใจก็เป็นสุข

ผ่านมาสองเดือนกว่าแล้ว ที่เขากลับมา
และช่วงเวลาที่เขากลับมา
น้องคนนั้นก็ไม่ได้ติดต่อมาอีกเลย
น้องไม่รับสายฉัน
ไม่ทักทายแม้แต่ในmsn
น้องคงกลัวการผูกพัน ผูกมัดกะฉันจิง
เพราะว่า ช่วงเวลาที่น้องเข้ามา ฉันค่อนข้างจิงจัง เพราะเหงามากมาย

ตอนนี้เขากลับมาทำดีๆด้วยเหมือนเมื่อก่อน
จนฉันลืมเหงา
และลืมน้องคนนั้นไปแล้ว
แต่อีกใจก็ยังนึกหวั่น
เพราะเขากลับมารอบนี้
พี่ได้รู้ว่า ฉันมีน้องคนนั้นเข้ามาในชีวิตพักนึง
เวลาผ่านไปนานเข้าเขาอาจรับไม่ได้ในสิ่งที่ฉันเปน
ฟังดูเหมือนเป็นผู้หญิงขี้เหงา
ที่ต้องมีใครสักคนตลอดเวลา
แต่นั่นนะ ไม่ใช่เลย
พี่วิหายไปจากชีวิตฉันเป็นเวลาปีเต็ม
และกว่าฉันจะทำใจไม่แค้น ไม่เกลียดเขา ก็เกือบปีเช่นกัน
พอใจพร้อม แล้วฉันถึงเริ่มทำความรู้จักกะน้องคนนั้น
ด้วยใจที่เหงาๆๆ
แต่ภายในลึกๆแล้ว ก็ยังอดนึกเสียดายเขา
เพราะยังไงเขาก็เป็นคนที่ฉันอยากอยู่ด้วย มากกว่า

ตอนนี้เขาไม่มีอะไรต้องข้องใจกันอีกเลย เพราะฉันไม่ได้มีน้องคนนั้นอีกเลย
มีแต่ความจิงใจให้เขา

แต่เขาละ
จะมีความจริงใจให้กันไหม
กลัวว่า
พอถึงวันที่พี่เรียนจบโท
แล้วพี่ก็จะไม่ลงมาหากัน

แต่ก็ช่างมันเหอะ

มันเปนเรื่องของอนาคต
ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่ สุดท้ายก็คงต้องต่างคนต่างไป
และพอถึงเวลานั้น ฉันก็คงไม่เสียใจ
อีกต่อไป
เพราะทุกวันนี้ฉันทำดีที่สุดแล้ว
นั่นคือ ให้โอกาสตัวเอง
และให้โอกาสพี่วิ

วันพรุ่งนี้จะเป็นไงช่างมัน
แค่วันนี้ยังมีลมหายใจ ทำสิ่งดีๆก้พอแล้วล่ะ