ผู้ติดตาม

วันอังคารที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2552

วุ่นนัก รักที่ปรารถนา

ใจคนเรายากเย็นเกินไป
ไม่เห็นต้องทำให้ยากเลย
อย่างฉันก็ทำ ก้เป็นเหมือนอย่างเคย
บอกเลยว่ารักเทอ
ปากเทอแข็งไหม อันนี้คงไม่ใช่ละ
แต่ว่าใจเทออะ เย็นชา
แค่คำว่ารักคงลำบากเกินไปที่จะพูด
เทอบอกว่าเป็นห่วงกัน
แต่นั่นไม่ใช่ห่วงเพราะความรุสึกที่เรียกว่ารักหรอกนะ
แต่เทอห่วงเพราะว่าสงสารฉัน
จริงๆแล้ว เทอก็บอกกับฉันตั้งแต่แรกเลยแล้ว
ว่าเทอจัยังไม่มีใครจิงจัง
ที่เทอเป็นแบบนี้เพราะผู้หญิงทำให้เทอเป็นแบบนี้
ทำให้เทอไม่อยากรักใครจิงจังอีก

วันนี้เทอเดินทางกลับบ้านแล้ว
บรรยากาศเลยดูเศร้าๆ
แต่จะว่าไปแล้ว ถึงเทออจะยังอยู่ที่นั่น หรือไม่อยู่ก็มีค่าเท่ากัน
เพราะว่าเทอไม่เคยสนใจกันอยู่แล้ว
ถึงจะใกล้กัน
แต่เราก็เหมือนห่างกัน
ขอคิดแค่ว่า อย่างน้อยก็มีเทออยู่ใกล้ๆกัน อยู่ที่นี่ ที่พิษณุโลก
คนบ้านเดียวกัน
มาเจอกกันที่นี่

เมื่อคืนฉันกินสปายไป 2 ขวด
เลยงอแงใส่เทอไปนิดหน่อย
แต่นั่นคงไม่นิดสำหรับเทอ
เทอบอกฉัน ว่าอย่าเลอะเทอะไป
เด๋วจะเสียงาน
และฉันก็เอาแต่ร้องไห้
งอแง
ใส่เทอ
และฉันก็ไม่ได้เจอหน้าเทอก่อนกลับบ้านจริงๆ
เทอบอกกะฉันว่า เทอไม่ผูกพันกะฉัน ถึงเราจะคบกัน
แต่นั่นละ
เป็นอะไรที่น่าท้าทายมากมาย
ความจริงสิ่งที่เทอพูดเป็นอะไรที่น่ากลัว
แต่ฉันก็ยังน้อมรับคำท้าของเทอ
แม้ทุกวันนี้ฉันจะมีน้ำตา
แต่ว่าฉันได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งเราเทอจะยอมใจอ่อน มอบใจให้ฉัน
และอย่างน้อย
ขอแค่ให้ฉันได้รัก ได้ชอบเทออยู่ตรงนี้ ณ มุมนี้
วันนี้ตาบวมมากมาย
ไม่อยากมองหน้าใครๆในที่ทำงาน
แต่งานการก็ไม่ให้เสียหรอกนะ
งานยังคงดำเนินต่อไป
แม้ตาจะบวมๆ

ไม่มีความคิดเห็น: