สมุดโน๊ตสีน้ำเงิน

สองสามวันมานี้
รู้สึกอุ่นใจขึ้นมานิดๆๆ
เพราะได้รู้ว่าเทอกลับมาจากทะเลแล้ว
ถึงแม้จะไม่มีความหวังว่าจะได้เจอเทอหรือไม่
แต่นั่นไม่สำคัญเท่า
กับการได้พูดคุยกับเทอทางโทรศัพท์ เมื่อวันก่อน เป็นเวลา 2ชม.ครึ่ง เทอโทรมา และเราคุยกันด้วยเรื่องทั่วๆไป
ส่วนใหญ่เทอจะเป็นฝ่ายคุยมากกว่า ส่วนฉันพูดไม่ค่อยออก เฮ้อออ

ขอบคุณที่คุยกัน

แล้ววันนั้นที่ได้คุยโทรศัพท์ ก็เป็นวันที่ฉันรู้สึกว่าไม่โดดเดี่ยว
แต่ก็รู้สึกได้เพียงวันเดียว สองวันเท่านั้น
มาวันนี้ ฉันเริ่มรู้สึกโดดเดี่ยวอีกแล้ว
สมุดไดอารี่ที่เทอเคยให้ไว้
วันนี้เลยถูกฉันเอาออกมาวางบนโต๊ะทำงาน
เอาขึ้นมาเปนกำลังใจ หากเจอปัญหาในเวลางานก็จะได้อุ่นใจ
และแล้ววันนี้งานก็ผ่านไปได้ด้วยดี
ขอบคุณสมุดโน๊ตเล่มสีน้ำเงิน ที่เทอเคยให้ฉันอีกเช่นกัน
และสมุดโนตเล่มนี้จะเป็นตัวแทนของเทอ ช่วยให้ฉันผ่านทุกอย่างไปด้วยดี เมื่อเวลาที่ฉันมีปัญหาในทุกๆเรื่อง

อยู่อย่างไม่มีเทอ

ครบ 8 เดือนแล้ว ที่ฉันไม่ได้คุยกับเทอในแบบเดิม
8 เดือนที่ฉันไม่มีเทอให้ปรึกษา ปัญหาทุกอย่าง
8 เดือนที่ฉันไม่อุ่นใจ
8 เดือน ที่ฉันอยู่โดยไม่มีกำลังใจ
8 เดือนที่เหมือนฉันอยู่อย่างโดดเดี่ยวที่สุด
8 เดือนไม่ทำรู้ว่า คำว่า "รอ" ไม่มีประโยชน์อะไรกับฉันอีกแล้ว
ไม่มีความฝัน
ไม่มีความหวัง
ไม่มีกำลังใจ
มีแต่หัวใจที่ห่อเหี่ยว
8 เดือนแล้ว ที่ฉันไม่มีรอยยิ้ม
ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่ได้เล่าเรื่องต่างๆของวันให้ใครฟัง
ไม่มีใครเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง
ไม่มีใครให้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น

ฉันคิดถึงเทอทุกวัน
และเทออยู่แห่งหนไหน
ข่าวคราวไม่เคยได้ข่าวตั้งแต่ 8เดือนที่ผ่านมา
ไม่มีความหวังที่จะได้ไปนั่งร่วมโต๊ะ กินข้าวด้วยกันกับเทออีกแล้ว
เทอไม่กลับมาอีกแล้ว
เทอจากไปแล้ว
คราวนี้เทอจากไปแล้วจริงๆ
เทอไปและไม่มีวันหันหลังกลับ
ฉันยังคงอยู่ที่เดิม
และเธอก็คงยังผ่านเส้นทางนี้บ่อยๆ
เพราะเป็นทางผ่านบ้านเทออยู่แล้ว
แต่เทอไม่แวะมาทักทายเหมือนเดิม
ฉันกำลังคิดอะไร
ฉันกำลังทำอะไร
หรือบางที ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย
อยู่ไปวันๆ
อยู่อย่างไม่มีเทอ